Ferdinand Christoph Oetinger (18 February 1719 – 15 April 1772) was a German
physician.[1]
He studied
philosophy at the
University of Tübingen and medicine at the Universities of
Leipzig and
Halle, obtaining his doctorate at the latter institution in 1739. He later practiced medicine in
Stuttgart and
Urach, and in 1760 was named an associate professor of medicine at the University of Tübingen. In 1762 he became a full professor of medicine at Tübingen.[2]
Published works
"De belladonna tanquam specifico in cancro imprimis occulto", 1739 (advisor Michael Alberti), graduate thesis at Halle.
"Cinnabaris exul redux in pharmacopolium", 1760 (with Christian Gottlieb Reuss).
"Problema practicum an achorum insitio, imitando variolarum insitionem, pro curandis pueritiae morbis rebellibus tuto tentari possit", 1762 (with
Samuel Gottlieb Gmelin).
"Dissertatio inavgvralis physico-medica, de vi corporvm organisatorvm assimilatrici", 1766 (with Wilhelm Gottfried Ploucquet,
respondent).
"Dissertatio inauguralis medica de antagonismo musculorum", 1767 (with Christian Friedrich Jaeger).
"Irritabilitatem vegetabilium in singulis plantarum partibus exploratam, ulterioribusque experimentis confirmatam", 1768 (with
Johann Friedrich Gmelin, respondent).